Aan de geborgenheid en de gevangenschap, die de menselijke geest in zijn lichaam ervaart, ontleen ik de thematiek voor mijn beelden. Deze gedachte geef ik gestalte door mij te richten op de kringloop van menselijke bestaansvormen, die is opgebouwd uit een verleden, een heden en een toekomst. De op elkaar volgende processen van ontstaan en vergaan binnen de levenscyclus vormen de rode draad in mijn werk.
Het verleden is zichtbaar, omdat de mens een weefsel is, waarin alle "informatie" van de voorouders is verwerkt, zowel in spiritueel als lichamelijk opzicht, binnen een groter weefsel, de aaneengeschakelde ketens van generaties.
In het heden functioneert de mens onafhankelijk als individu (=ondeelbare). Daarnaast is hij ook een onderdeel van allerlei verzamelingen van de menselijke soort (familie, stad,volk, wereld). De groep bestaat bij gratie van de vernietiging van het individu, die op haar beurt de groep ontkent. |
 |
De fundamentele eenzaamheid, die de mens als afzonderlijk deeltje ervaart zorgt zowel voor een isolement, als een kracht, die autonomiteit kan bieden. Binnen de groep, bijeengehouden door levensprocessen binnen het menselijk bestaan, kan geborgenheid gevonden worden. Dit spanningsveld tussen individu en groep is ook een thema dat steeds terugkeert.
De menselijke archetypen, mythologische beelden uit het collectief onderbewuste die overlevingsmechanismen vertegenwoordigen ten aanzien van verschillende levensfases (geboorte, adolescentie, huwelijk en de dood), zijn hierbinnen de verbindende factor.
Rondom deze verschillende elementen vorm ik mijn mensbeelden. Ik beperk mij niet tot een techniek, materiaal of medium, maar onderzoek steeds deze thematiek vanuit een andere invalshoek. Dit heeft door de jaren heen geresulteerd in een gevarïeerde manier van werken.
|
terug